.stress

Δεν έχω ιδέα πως πρέπει να ξεκινήσω την συγκεκριμένη ανάρτηση. Ίσως με κάποιες πληροφορίες από την Wiki, ίσως με τον ορισμό που δίνει το λεξικό μου, ίσως με κάτι έξυπνο, ίσως και με τίποτα από όλα αυτά. Το θέμα είναι πως αυτό το γαμημένο το άγχος μπορεί να έχει πολλά πρόσωπα και μορφές και να σε επηρεάσει πάρα πολυ, άλλοτε θετικά και άλλοτε αρνητικά. Τις περισσότερες φορές αρνητικά. Και αυτό γιατί? Γιατί μπαίνει μέσα σου και σε τρώει, σου γαμάει την ψυχολογία και την λογική, σε διαλύει. It makes you it's bitch με πολύ απλά λόγια.

Και γιατί μου ήρθε τώρα να μιλήσω γι'αυτό? Γιατί τώρα το νιώθω. Όχι δηλαδή πως γενικά είμαι ένας μη αγχώδης τύπος, άλλωστε πλέον το άγχος μου έχει σωματοποιηθεί κατά καιρούς, απλώς τώρα μου συμβαίνει σε βαθμό που θέλω να γράψω. Γιατί πιστέυω πως το γράψιμο, ειδικά όταν ξέρεις πως έστω κάποιος θα διαβάσει τις μπούρδες που θα γράψεις σε ηρεμέι σε ένα βαθμό. Σου δίνει την ψευδαίσθηση πως είσαι σημαντικός για αυτόν που μπήκε στον κόπο να μπει σε αυτή τη σελίδα. Αλλά μάλλον πρέπει να μπω στο ψητό.

Λοιπόν τις τελευταίες μέρες και ενόψει εξεταστικής με ΠΟΛΛΑ μαθήματα και μιας και δεν είμαι και το πιο διαβαστερό παιδί (ούτε καν ένα πράγμα) έχω αρχίσει να αγχώνομαι. Για τα πάντα. Από το πιο μικρό έως το πιο μεγάλο θέμα. Με το διάβασμα, με τους δικούς μου, με το αν θα βρω κοπέλα, με το τι θα κάνω στη ζωή μου. Ξέρεις μου είναι πολύ δύσκολο  να πω " κοιτάω το τώρα και δεν με νοιάζει το μετά". Και ξέρω πως είναι πολύ μεγάλη μαλακία αυτό, μιας και όταν κοιτάς το μετά, χάνεις το τώρα. But, I can't help it.

Γι'αυτό λέω συνεχώς πως θέλω να ξεφύγω. Τελείως. Να αφήσω πίσω τους πάντες και τα πάντα. Ή κάτι τέτοιο. Θέλω ρε παιδί μου μια ανανέωση. Θέλω ένα κάτι. Ένα κάτι που θα αλλάξει τον τρόπο που σκέφτομαι, που ζω, που υπάρχω.

Που θέλω να καταλήξω? Στο ότι όλο αυτό το πράγμα που περνάω είναι ένας φάκινγκ φαύλος κύκλος. Αγχώνομαι που δεν έχω ανθρώπους δίπλα μου, με αποτέλεσμα το άγχος να απωθεί τους λιγοστούς που έχω δίπλα μου. Αγχώνομαι που δεν περνάω μαθήματα, με αποτέλεσμα να μην μπορώ να συγκεντρωθώ και να κάτσω να τα διαβάσω τα γαμημένα! Και πάει λέγοντας. Από το πιο μικρό, στο πιο μεγάλο ζήτημα, όλα είναι ένας γαμημένος κύκλος.

Και? Μπορώ να τον σπάσω? Θα δείξει. Η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία. Or so they say.
Αυτά. Εν όψει Σεπτέμβρη εύχομαι σε όλους καλή αρχή, καλή πρόοδο. Α και οπως είπα πριν από ένα χρόνο και κάτι, be stoic! :)
cipherk.

Δ.

Δέλτα λοιπόν. Ενα γράμμα που με εχει σημαδέψει όσο κανένα άλλο. Γιατί? Γιατί είναι το γράμμα με το οποίο αρχίζει το όνομα πολλών ανθρώπων που είχαν κάτι σημαντικό να μου δώσουν. Όλοι τους μου άφησαν κάτι. Όλοι τους κάποια στιγμή με είχαν δεδομένο. Και στο τέλος με αρνήθηκαν οπως κανένας δεν έιχε κάνει. Όπως ακριβώς κάνει ένα πεντάχρονο που βαρέθηκε το παιχνίδι του. Ίσως στην τελική να φταίω εγώ.

Αλλά δεν είναι εκεί το θέμα. Το θέμα είναι η μικροπρέπεια που διέπει τους ανθρώπους. Η αθάνατη αυτή "αξία" η οποία στις μέρες μας έχει ξεπεράσει κάθε όριο. Ψέμα στο ψέμα, υποκρισία στην υποκρισία, βρώμα στη βρώμα και πολλή μα πολλή σαπίλα. Και ξέρεις έχω βαρεθεί. Έχω βαρεθεί να κυλιέμαι στα πίτουρα. Έχω βαρεθεί τα trends, έχω βαρεθεί τον κάθε ΑΘΛΙΟ και την κάθε ΑΘΛΙΑ, έχω βαρεθεί τους ανθρώπους. Έχω βαρεθεί να με κρίνουν από την εξωτερική εμφάνιση, έχω βαρεθεί το να κοιτάει ο καθένας την ΠΑΡΤΑΡΑ του και μόνο. Έχω κουραστεί με αυτό το ηλίθιο παιχνίδι.

Παλιότερα, ήμουν αρκετά οπτιμιστής. Είχα την αίσθηση πως τα πράγματα θα άλλαζαν, πως η κοινωνία θα ωρίμαζε. Πως κάτι θα γινόταν τελοσπάντων! Και να που δυο χρόνια μετά, τίποτα απολύτως δεν έχει αλλάξει. Από όσες παρέες και να πέρασα, τίποτα δεν άλλαξε. Ίσως και να μην αλλάξει ποτέ τίποτα. Και ξαναλέω, ίσως να φτάιω εγώ, που όσο και να προσπαθώ, δεν καταφέρνω να ξεφύγω από την σαπίλα των γύρω μου. Πάντα κάποιος ή κάτι εμφανίζεται που με γαμάει.

 Δεν ξέρω τι πρέπει να κάνω. Δεν μου αρέσει να με εκμεταλλεύονται. Θέλω κάτι αληθινό γαμώτο! Κάτι διαφορετικό.
-Γιατί μάλλον τελικά είσαι διαφορετικός όταν είσαι αληθινός.
-Μα προσπαθώ να είμαι αληθινός..
-Και γι'αυτό διαφέρεις..γιατί τουλάχιστον εσύ προσπαθείς να είσαι αληθινός.
-Πιστεύεις δηλαδή πως είμαι παράξενος επειδή είμαι αληθινός?
-Φυσικά..

Όσον αφορά την πρώτη παράγραφο, ελπίζω τα άτομα στα οποία αναφέρομαι να καταλαβαίνουν ποια είναι. Και ελπίζω να με θυμούνται όπως θα τα θυμάμαι κι εγώ. Παρόλο που μου προκαλέσατε (και κάποια συνεχίζετε να προκαλείτε) πόνο, εγώ θα σας θυμάμαι πάντα με ένα χαμόγελο.

cipherk.