Δ.

Δέλτα λοιπόν. Ενα γράμμα που με εχει σημαδέψει όσο κανένα άλλο. Γιατί? Γιατί είναι το γράμμα με το οποίο αρχίζει το όνομα πολλών ανθρώπων που είχαν κάτι σημαντικό να μου δώσουν. Όλοι τους μου άφησαν κάτι. Όλοι τους κάποια στιγμή με είχαν δεδομένο. Και στο τέλος με αρνήθηκαν οπως κανένας δεν έιχε κάνει. Όπως ακριβώς κάνει ένα πεντάχρονο που βαρέθηκε το παιχνίδι του. Ίσως στην τελική να φταίω εγώ.

Αλλά δεν είναι εκεί το θέμα. Το θέμα είναι η μικροπρέπεια που διέπει τους ανθρώπους. Η αθάνατη αυτή "αξία" η οποία στις μέρες μας έχει ξεπεράσει κάθε όριο. Ψέμα στο ψέμα, υποκρισία στην υποκρισία, βρώμα στη βρώμα και πολλή μα πολλή σαπίλα. Και ξέρεις έχω βαρεθεί. Έχω βαρεθεί να κυλιέμαι στα πίτουρα. Έχω βαρεθεί τα trends, έχω βαρεθεί τον κάθε ΑΘΛΙΟ και την κάθε ΑΘΛΙΑ, έχω βαρεθεί τους ανθρώπους. Έχω βαρεθεί να με κρίνουν από την εξωτερική εμφάνιση, έχω βαρεθεί το να κοιτάει ο καθένας την ΠΑΡΤΑΡΑ του και μόνο. Έχω κουραστεί με αυτό το ηλίθιο παιχνίδι.

Παλιότερα, ήμουν αρκετά οπτιμιστής. Είχα την αίσθηση πως τα πράγματα θα άλλαζαν, πως η κοινωνία θα ωρίμαζε. Πως κάτι θα γινόταν τελοσπάντων! Και να που δυο χρόνια μετά, τίποτα απολύτως δεν έχει αλλάξει. Από όσες παρέες και να πέρασα, τίποτα δεν άλλαξε. Ίσως και να μην αλλάξει ποτέ τίποτα. Και ξαναλέω, ίσως να φτάιω εγώ, που όσο και να προσπαθώ, δεν καταφέρνω να ξεφύγω από την σαπίλα των γύρω μου. Πάντα κάποιος ή κάτι εμφανίζεται που με γαμάει.

 Δεν ξέρω τι πρέπει να κάνω. Δεν μου αρέσει να με εκμεταλλεύονται. Θέλω κάτι αληθινό γαμώτο! Κάτι διαφορετικό.
-Γιατί μάλλον τελικά είσαι διαφορετικός όταν είσαι αληθινός.
-Μα προσπαθώ να είμαι αληθινός..
-Και γι'αυτό διαφέρεις..γιατί τουλάχιστον εσύ προσπαθείς να είσαι αληθινός.
-Πιστεύεις δηλαδή πως είμαι παράξενος επειδή είμαι αληθινός?
-Φυσικά..

Όσον αφορά την πρώτη παράγραφο, ελπίζω τα άτομα στα οποία αναφέρομαι να καταλαβαίνουν ποια είναι. Και ελπίζω να με θυμούνται όπως θα τα θυμάμαι κι εγώ. Παρόλο που μου προκαλέσατε (και κάποια συνεχίζετε να προκαλείτε) πόνο, εγώ θα σας θυμάμαι πάντα με ένα χαμόγελο.

cipherk.