Αυγουστος. Να 'μαστε και παλι σε αυτη την τρυπα που εχει την ονομασια Αθηνα. Δεν λεω πως δεν μου αρεσει. Αλλα δεν λεω πως μου αρεσει κιολας. Μου προκαλει αναμικτα συναισθηματα βασικα. Δεν ξερω γιατι τα λεω ολα αυτα τα ακυρα, απλως μου φαινεται πως απο καπου πρεπει να ξεκινησω.
Λοιπον, εχω περιεργα συναισθηματα για την πολη που μεγαλωσα και ζω. Μου προκαλει αγχος (γαμωτη), λογω του οτι στις διακοπες που φευγεις, θυμασαι ενα σωρο πραγματα που πρεπει να γινουν, και πλεον ειναι κλασσικη φραση το "οταν παω αθηνα θυμισε μου το ταδε" ή "οταν γυρισω πρεπει οπωσδηποτε να κανω αυτο"..και παει λεγοντας.
Ταυτοχρονα ομως μου δινει την αισθηση του οτι ειμαι σε "γνωριμα νερα" οπως λεμε. Ειναι το οτι δεν φοβαμαι να βγω, να κανω πραγματα...και ειναι κατι καλο αυτο νομιζω. Ειναι περιεργη πολη η Αθηνα..ψυχρη αλλα ταυτοχρονα τοσο ζεστη, απροσωπη αλλα ταυτοχρονα με χιλιαδες προσωπα. Πολυ περιεργη πολη.
Καποιες φορες μου προκαλει και μια αφορητη, ασηκωτη μοναξια..την οποια μου ειναι αδυνατον να την προσδιορισω..ειναι η μοναξια του παρεισακτου, η μοναξια αυτου που δεν ταιριαζει με το συνολο. Ειναι οπως εκεινα τα I.Q. τεστ που σου λενε "βρες τι δεν ταιριαζει" και σου δειχνουν ενα πεπονι, μια φραουλα, ενα μηλο και μια γατα..ε εγω νιωθω σαν την γατα. Και ξερω το οτι αυτο που λεω τωρα αντιφασκει με αυτο που εγραψα παραπανω περι "γνωριμων νερων", αλλα, it's the way it is. Και ξαναγραφω, αυτο συμβαινει καποιες φορες.
Τις φορες αυτες ομως, νιωθω τοσο ανεπιθυμητος. Τοσο παρεισακτος. Και αυτο συμβαινει παντα οταν ειμαι πολυ καλα. Γινεται κατι και αμεσως αισθανομαι σαν να με πηγαινουν στην απομονωση. Νιωθω σαν αυτους τους τυπους στα ψυχιατρεια που ενω πανε πολυ καλα, υποτροπιαζουν. Εξ'ου και ο τιτλος της συγκεκριμενης αναρτησης.
Η μοναξια για μενα ειναι σαν αρρωστια. Οπως και το αγχος, αλλα αυτο θα το αναλυσω καποια αλλη στιγμη. Ειναι σαν το γαμημενο το σαρακι που σε τρωει απο μεσα. Μπορεις να το αγνοησεις και να σε καταστρεψει, μπορεις και να το αντιμετωπισεις. Πως? Ενδορφινες (οχι για το σαρακι, για την μοναξια, μην γινει καμια παρεξηγηση). Ναι λοιπον, ενδορφινες και αλλες παρομοιες ουσιες. Τι ειναι αυτες? Με λιγα λογια ειναι ενδογενη οπιοειδη πεπτιδια που λειτουργουν ως νευροδιαβιβαστες (πιασαμε τα βαρετα τωρα), και οι οποιες παραγονται οταν καποιος ειναι χαρουμενος, οταν ερωτευεται και παραγονται ταυτοχρονα με την ανδρεναλινη (οπου οι περισσοτεροι γνωριζουν ποτε παραγεται αυτη). Αυτες λοιπον ειναι οι ουσιες που μας σωζουν στη συγκεκριμενη περιπτωση υποτροπης. Πως ομως? Διασκεδαζοντας φυσικα! Ομως ΠΩΣ ΣΚΑΤΑ ΝΑ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΕΙΣ οταν δε σου μιλαει ΚΑΝΕΝΑΣ?
Η απαντηση μπορει να ειναι δυσκολη, αλλα δεν παυει να υπαρχει. Ειναι τα μικρα πραγματα, που ειναι ανεξαρτητα απο τον γυρω κοσμο σου, οπως ενα τσιγαρο, ενα παιχνιδι στον υπολογιστη, μια βολτα, λιγη μουσικη και ανουσια βιντεακια στο YouTube τα οποια εχουν το επιθυμητο αποτελεσμα και φυσικα ενα ψευτικο χαμογελο (αληθεια, ο εγκεφαλος οταν χαμογελαμε βεβιασμενα, ξεγελιεται και παραγει αυτες τις ουσιουλες)! Και ετσι λοιπον δημιουργειται μια καλη διαθεση. Και, αν μου επιτρεπεται η φραση, στα τετοια μου και οι αλλοι που δεν με αποδεχονται. :) Ι may look stupid, but I'm Myself. Και αυτο στην τελικη ειναι αυτο που εχει σημασια.
Αυτα λοιπον. Ευχομαι καλη αρχη σε ολους, καλη χρονια (ειτε σχολικη, ειτε φοιτητικη, ειτε εργασιακη) και..be stoic. ;)
cipherk.
Λοιπον, εχω περιεργα συναισθηματα για την πολη που μεγαλωσα και ζω. Μου προκαλει αγχος (γαμωτη), λογω του οτι στις διακοπες που φευγεις, θυμασαι ενα σωρο πραγματα που πρεπει να γινουν, και πλεον ειναι κλασσικη φραση το "οταν παω αθηνα θυμισε μου το ταδε" ή "οταν γυρισω πρεπει οπωσδηποτε να κανω αυτο"..και παει λεγοντας.
Ταυτοχρονα ομως μου δινει την αισθηση του οτι ειμαι σε "γνωριμα νερα" οπως λεμε. Ειναι το οτι δεν φοβαμαι να βγω, να κανω πραγματα...και ειναι κατι καλο αυτο νομιζω. Ειναι περιεργη πολη η Αθηνα..ψυχρη αλλα ταυτοχρονα τοσο ζεστη, απροσωπη αλλα ταυτοχρονα με χιλιαδες προσωπα. Πολυ περιεργη πολη.
Καποιες φορες μου προκαλει και μια αφορητη, ασηκωτη μοναξια..την οποια μου ειναι αδυνατον να την προσδιορισω..ειναι η μοναξια του παρεισακτου, η μοναξια αυτου που δεν ταιριαζει με το συνολο. Ειναι οπως εκεινα τα I.Q. τεστ που σου λενε "βρες τι δεν ταιριαζει" και σου δειχνουν ενα πεπονι, μια φραουλα, ενα μηλο και μια γατα..ε εγω νιωθω σαν την γατα. Και ξερω το οτι αυτο που λεω τωρα αντιφασκει με αυτο που εγραψα παραπανω περι "γνωριμων νερων", αλλα, it's the way it is. Και ξαναγραφω, αυτο συμβαινει καποιες φορες.
Τις φορες αυτες ομως, νιωθω τοσο ανεπιθυμητος. Τοσο παρεισακτος. Και αυτο συμβαινει παντα οταν ειμαι πολυ καλα. Γινεται κατι και αμεσως αισθανομαι σαν να με πηγαινουν στην απομονωση. Νιωθω σαν αυτους τους τυπους στα ψυχιατρεια που ενω πανε πολυ καλα, υποτροπιαζουν. Εξ'ου και ο τιτλος της συγκεκριμενης αναρτησης.
Η μοναξια για μενα ειναι σαν αρρωστια. Οπως και το αγχος, αλλα αυτο θα το αναλυσω καποια αλλη στιγμη. Ειναι σαν το γαμημενο το σαρακι που σε τρωει απο μεσα. Μπορεις να το αγνοησεις και να σε καταστρεψει, μπορεις και να το αντιμετωπισεις. Πως? Ενδορφινες (οχι για το σαρακι, για την μοναξια, μην γινει καμια παρεξηγηση). Ναι λοιπον, ενδορφινες και αλλες παρομοιες ουσιες. Τι ειναι αυτες? Με λιγα λογια ειναι ενδογενη οπιοειδη πεπτιδια που λειτουργουν ως νευροδιαβιβαστες (πιασαμε τα βαρετα τωρα), και οι οποιες παραγονται οταν καποιος ειναι χαρουμενος, οταν ερωτευεται και παραγονται ταυτοχρονα με την ανδρεναλινη (οπου οι περισσοτεροι γνωριζουν ποτε παραγεται αυτη). Αυτες λοιπον ειναι οι ουσιες που μας σωζουν στη συγκεκριμενη περιπτωση υποτροπης. Πως ομως? Διασκεδαζοντας φυσικα! Ομως ΠΩΣ ΣΚΑΤΑ ΝΑ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΕΙΣ οταν δε σου μιλαει ΚΑΝΕΝΑΣ?
Η απαντηση μπορει να ειναι δυσκολη, αλλα δεν παυει να υπαρχει. Ειναι τα μικρα πραγματα, που ειναι ανεξαρτητα απο τον γυρω κοσμο σου, οπως ενα τσιγαρο, ενα παιχνιδι στον υπολογιστη, μια βολτα, λιγη μουσικη και ανουσια βιντεακια στο YouTube τα οποια εχουν το επιθυμητο αποτελεσμα και φυσικα ενα ψευτικο χαμογελο (αληθεια, ο εγκεφαλος οταν χαμογελαμε βεβιασμενα, ξεγελιεται και παραγει αυτες τις ουσιουλες)! Και ετσι λοιπον δημιουργειται μια καλη διαθεση. Και, αν μου επιτρεπεται η φραση, στα τετοια μου και οι αλλοι που δεν με αποδεχονται. :) Ι may look stupid, but I'm Myself. Και αυτο στην τελικη ειναι αυτο που εχει σημασια.
Αυτα λοιπον. Ευχομαι καλη αρχη σε ολους, καλη χρονια (ειτε σχολικη, ειτε φοιτητικη, ειτε εργασιακη) και..be stoic. ;)
cipherk.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου