Πέμπτη 1 Σεπτεμβρίου 2011

.trust.

Εμπιστοσυνη λοιπον. Ωραια εννοια. Εμπιστοσύνη: (η) ουσ. η απόλυτη πίστη σε κάποιον για τα αισθήματα του, την εχεμύθεια, την ικανότητα ή άλλες ιδιότητες.

Αυτος ειναι ο ορισμος της εννοιας απο τα περισσοτερα λεξικα (το συγκεκριμενο, ειναι Τεγοπουλου-Φυτρακη). Αυτη η ξερη, ομως, επεξηγηση της εννοιας αρκει για να καταλαβει κανεις τι πραγματικα ειναι η εμπιστοσυνη? Η πως νιωθει καποιος οταν εμπιστευεται καποιον αλλο? Η πως νιωθει ο αλλος που ο καποιος του εμπιστευθηκε κατι? Πιθανοτατα οχι. Η εμπιστοσυνη μεταξυ των ανθρωπων ειναι κατι πολυ δυσκολο να καλλιεργηθει και πολυ ευκολο να χαθει. Αλλα ολα αυτα που λεω ειναι πιθανοτατα γνωστα σε οποιον διαβαζει το συγκεκριμενο ετσι δεν ειναι? Ετσι νομιζω.

Ομως ποσοι εκτιμουν την εμπιστοσυνη? Ποσοι δεν εχουν κανει το λαθος να εμπιστευθουν καποιο ατομο που δεν επρεπε, η ποσοι εχουν χασει την εμπιστοσυνη καποιου? Ολοι μας. Και αυτο γιατι? Ειλικρινα δεν ξερω. Υπηρξαν ατομα που προδωσα, υπηρξαν ατομα που με προδωσαν. Ειχε καποιο σκοπο αυτη η "προδοσια"? Και παλι δεν ξερω. Τις περισσοτερες φορες ηταν αποτελεσμα συμπεριφορας που ελαφρως θα την χαρακτηριζα "ελαφρομυαλη" (ωραια λεξη ε?). Και αυτο οσον αφορα εμενα. Δεν ειναι πως μου αρεσει να προδιδω ανθρωπους. Σιγουρα δεν θελω να χανω την εμπιστοσυνη των ανθρωπων που συναναστρεφομαι. Αλλα καποιες φορες παλι, δεν μπορεις να κανεις κατι αλλο, εκτος απο το να τα κανεις σκατα και, αναγκαστικα, να χασεις την εμπιστοσυνη καποιου κοντινου προσωπου, ιδιαιτερα εαν και εκεινος το θελει (με λιγα λογια, εαν ψαχνει αφορμη).


Εν τελει, η εμπιστοσυνη ειναι κατι πολυ δυσκολο να αποκτηθει. Και η αξια της ειναι ανυπερβλητη. Αλλα κανενας δεν φαινεται να το συνειδητοποιει αυτο το πραγμα. Κανενας δεν φαινεται να νοιαζεται για το σε ποιον θελει να εχει εμπιστοσυνη και ποιος θελει να εχει σε αυτον.

Δεν καταλαβαινω καθολου τι παιζεται πλεον με την εμπιστοσυνη μεταξυ των ανθρωπων. Το σιγουρο παντως ειναι πως λιγο ακομα να συνεχιστει αυτη η κατασταση (να και η γενικευση) και θα χαθει οριστικα απο τις ζωες των ανθρωπων (να και η τραγικοποιηση). Δεν το λεω για αστειο. Μπορει να κανω λαθος βεβαια και σιγουρα υπαρχουν εξαιρεσεις. Αλλα πλεον μου φαινεται πως ειναι πολυ δυσκολο ο ενας να εμπιστευθει τον αλλο. Και δεν μου αρεσει αυτο το πραγμα. Για να ειμαι ειλικρινης, προσπαθω κι εγω να εμπιστευθω ανθρωπους, χωρις ομως αντικτυπο. Και αυτο ειναι που μου τη δινει.

Αυτα τα βαρετα. Καλο Σεπτεμβρη!
cipherk.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου