Ιωνάθαν.

Κι ήταν τότε που ήρθαν εκείνοι αργά ένα βράδυ και βρήκαν τον Ιωνάθαν να ανεμοπορεί γαλήνιος και μονάχος στον πολυαγαπημένο του ουρανό. Οι δυο γλάροι που εμφανίστηκαν, από ένας στο πλάι της κάθε φτερούγας του, ήταν καθάριοι σαν την αστροφεγγιά, με μια λάμψη απαλή και φιλικοί στον αέρα της βαθιάς νύχτας. Πιο όμορφη απ'όλα, όμως, ήταν η επιδεξιότητα με την οποία πετούσαν, κινώντας τις άκρες των φτερών τους σε μια σταθερή απόσταση ακριβώς τριών εκατοστών από τα δικά του.

Χωρίς προειδοποίηση ο Ιωνάθαν τους υπέβαλε στο τεστ του, ένα τεστ που δεν το είχε περάσει ποτέ κανένας γλάρος. Έστρεψε τις φτερούγες και μείωσε την ταχύτητά του στο ένα μίλι την ώρα, μένοντας σχεδόν ακίνητος. Τα δυο ακτινοβόλα πουλιά ελάττωσαν σχεδόν ταυτόχρονα και με την ίδια ευκολία την δική τους ταχύτητα, διατηρώντας πάντα την ίδια απόσταση. Γνώριζαν την τεχνική της αργής πτήσης.

Εκείνος δίπλωσε κατόπιν τα φτερά του, έκανε μια βόλτα στον αέρα και βούτηξε με εκατόν ενενήντα μίλια την ώρα. Τον ακολούθησαν κι οι δυο μαζί σαν σαΐτες, σ' έναν άψογο σχηματισμό.

Τέλος ο Ιωνάθαν μετέτρεψε αυτήν την ταχύτητα σε μια μακριά κάθετη αργή περιστροφή. Οι γλάροι τον μιμήθηκαν, χαμογελώντας.

Επανήλθε σε ομαλή πτήση κι έμεινε μερικές στιγμές σιωπηλός πριν μιλήσει:

«Πολύ ωραία», είπε. «Τώρα πείτε μου ποιοι είστε!»

«Ιωνάθαν, είμαστε απ' το Σμήνος σου. Αδέρφια σου είμαστε».

Η φωνή τους ήταν δυνατή και ήρεμη.

«Ήρθαμε να σε ανεβάσουμε πιο ψηλά, να σε πάμε σπίτι σου».

«Εγώ δεν έχω σπίτι. Ούτε Σμήνος. Είμαι Απόβλητος. Και τώρα που μιλάμε βρισκόμαστε στην κορυφή του Μεγάλου Ανέμου των Βουνών. Μερικές δεκάδες μέτρα ψηλότερα και δε θα μπορεί να πάει άλλο το γέρικο κορμί μου».

«Και βέβαια μπορεί, Ιωνάθαν. Μπορεί γιατί το 'χεις μάθει να το κάνει. Τελείωσες τη φοίτησή σου στο ένα σχολείο και τώρα ήρθε η ώρα ν' αρχίσεις σ' ένα άλλο».

Η κατανόηση που φώτιζε όλη του τη ζωή έλαμψε πάλι εκείνη τη στιγμή για τον Ιωνάθαν το Γλάρο. Δίκιο είχαν. Μπορούσε να πετάξει ψηλότερα κι ήταν καιρός πια να πάει σπίτι του.

'Εριξε μια τελευταία παρατεταμένη ματιά στον ουρανό και σε εκείνη τη μεγαλόπρεπη, ασημένια γη, όπουυ τόσα πολλά είχε μάθει.

«Είμαι έτοιμος», είπε τελικά.

Κι ο Ιωνάθαν Λίβινγκστον ο Γλάρος υψώθηκε μαζί με τα άλλα δυο αστροφώτιστα θαλασσοπούλια κι εξαφανίστηκε μέσα σ' έναν απόλυτα σκοτεινιασμένο ουρανό.

[Ο Γλάρος Ιωνάθαν Λίβινγκστον, Richard Bach, Εκδόσεις Διόπτρα]
cipherk.