full moon.

Ένα περίεργο πράγμα ρε παιδί μου. Οι μαλακίες να γίνονται κάθε φορά που προσπαθείς να καταφέρεις κάτι. Ψέμματα, ανούσια και αναίτια. Μυστικά από εδώ, μυστικά απο εκεί. Μαλακίες εδώ, μαλακίες εκεί.
Και στο τέλος τι? Πίκρα παντού. Και το φεγγάρι να σε κοιτάζει από εκεί ψηλά, ειρωνικά.

Όχι, δεν φταίει το φεγγάρι. Πώς θα μπορούσε άλλωστε; Πώς γίνεται να φταίει αυτό το πανέμορφο ουράνιο σώμα, για κάτι που συμβαίνει με εσένα. Με εσένα και εκείνη. Με εκείνη.

Εκείνη.


Δεν γνωρίζεις τι γίνεται. Και αυτό είναι που σου σπάει τα νεύρα. Που κάνει την αναπνοή σου βαριά και δύσκολη. Τα όνειρά σου σφύζουν από την εικόνα της. Ακόμα και αν δεν την έχεις δει ποτέ. Ξυπνάς λουσμένος στον ιδρώτα, με τους σφυγμούς της καρδιάς σου να φτάνουν στα ύψη. Και όλα αυτά για εκείνη.

Εκείνη.

Πόσα πράγματα θα έκανες για έστω μια στιγμή μαζί της. Πόσα πράγματα μπορείς να αλλάξεις, για εκείνη. Πόση δύναμη σου δίνει μία μόνο σκέψη της. Μία εικόνα στο μυαλό σου.

Εκείνη.

Και το φεγγάρι σε κοιτάζει, από ψηλά. Λέγοντάς σου: "Υπομονή".


Καληνύχτες και καλό μήνα.
cipherk.