Κυριακή 14 Οκτωβρίου 2012

some people just deserve it.

Όπως τα λέει και ο τίτλος. Σιχάθηκα. Σιχάθηκα το ψέμα, την πίκρα και τα δάκρυα. Σιχάθηκα τη γεύση της ήττας. Και περισσότερο απ' όλους και απ' όλα, σιχάθηκα εσένα. Εσένα καταραμένε καθρέφτη, που μου υπενθυμίζεις διαρκώς το ότι δεν μπορώ να αλλάξω τίποτα. Εσένα που συνεχώς μου δείχνεις και μου αποδεικνύεις πως οι άνθρωποι δεν αλλάζουν, πως οι άνθρωποι πάντα προσπαθούν να σε εκμεταλλευτούν. Εσένα που επιβεβαιώνεις πως αναπνέω, πως υπάρχω. Και πως παρόλα αυτά δεν έχω την δύναμη να αλλάξω κάτι.

Τα σιχάθηκα όλα αυτά. Θέλω να φύγω, να αλλάξω, να μην είμαι αυτός που είμαι τώρα. Να μήν μου υπενθυμίζεις συνεχώς, καταραμένε, το ποιός είμαι. Αλλά τα συναισθήματα, τα συναισθήματα..αυτά πρέπει να πεθάνουν πρώτα. Γιατί αυτά είναι που φαίνονται πρώτα στον καθρέφτη. Και γιατί χωρίς συναισθήματα μπορώ να αλλάξω τα πάντα. Γιατί χωρίς αυτά είμαι ελεύθερος, χωρίς κανένα βάρος, χωρίς τύψεις, χωρίς έγνοιες για κανέναν. Και για να γίνω όλα αυτά πρέπει δυστυχώς να σκοτώσω κάθε συναίσθημα. Κάθε δεσμό.

Όχι, δεν μπορείς να κάνεις κάτι τέτοιο, είναι λάθος! Θα σου είναι δύσκολο και πιθανότατα ανέφικτο.

Μπορεί. Σκέψου όμως τις δυνατότητες. Σκέψου το πόσα πράγματα θα μπορούσες να κάνεις αν δεν είχες κανένα συναίσθημα. Σκέψου την καθαρότητα μυαλού που θα είχες. Σκέψου! Σκέψου και διέλυσέ τα όλα! Άλλωστε όλες σου οι σχέσεις μέχρι τώρα χάθηκαν λόγω μειωμένων ή αυξημένων συναισθημάτων. Και αν δεν έχεις αυτά, ΔΕΝ χρειάζεσαι καμία σχέση. Τόσο απλό.

Πρέπει να τα διαλύσεις όλα, να τα κάψεις. Γιατί στην τελική, τα συναισθήματα μόνο κακό φέρνουν. Κατέρριψέ τα! Σκότωσέ τα! Και θα δεις, θα πάνε όλα καλά. Γιατί έτσι πρέπει.


cipherk.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου