.untitled (2).

Και ενώ όλα πηγαίνουν καλά, σχετικά τουλάχιστον, εσύ δεν έχεις διάθεση. Δεν έχεις διάθεση για τίποτα. ΤΙΠΟΤΑ. Ούτε να διαβάσεις τα μαθήματα που δίνεις αύριο, ούτε να παίξεις πιάνο, ακόμα ακόμα, ούτε να παίξεις παιχνίδια στον υπολογιστή. Το υπέρτατο χάσιμο χρόνου.

Γιατί; Αισθάνεσαι πως τίποτα δεν σε γεμίζει. Σαν να είναι η ψυχή σου μια μεγάλη σκοτεινή τρύπα, που ρουφάει τα πάντα, χωρίς ποτέ να γεμίζει. Που της δίνεις τόσα πολλά και δεν επιστρέφει τίποτα πίσω. Και στο τέλος μένει κενή.

Η αλήθεια είναι πως όταν αποκτάς κάτι, συνειδητοποιείς πολλά πράγματα. Αρχικά συνειδητοποιείς πως θα μπορούσες, ίσως, να ζήσεις και χωρίς αυτό, αν και εφόσον είναι κάτι το υλικό. Το δεύτερο πράγμα που συνειδητοποιείς είναι ο κόπος που έκανες για να το αποκτήσεις. Βλέπεις, όταν καταβάλλεις μια προσπάθεια, δεν καταλαβαίνεις άμεσα τον όγκο της, ή την έντασή της. Συνειδητοποιείς πόσο κουρασμένος είσαι, αφού κατακτήσεις κάτι. Και η ίδια αυτή η κούραση σε επηρεάζει. Επηρεάζει τη σχέση σου με τους γύρω σου. Επηρεάζει τον ίδιο σου τον χαρακτήρα.

Και πάραυτα εσύ θες ακόμα περισσότερα. Να κατακτάς, να νιώθεις, να πονάς. Να πονάς. Πρέπει κάποια στιγμή να γεμίσει η ψυχή σου. Πρέπει. Ξέρεις όμως πως δεν πρόκειται να γίνει ποτέ έτσι, με αυτόν τον τρόπο. Θες κάτι, το παίρνεις. Όχι, δεν λειτουργεί έτσι το πράγμα. Δεν λειτουργεί με μικρά συναισθήματα όπως αυτό της χαράς, της ζήλειας, θλίψης. Όχι, όχι τέτοια παροδικά συναισθήματα, που έρχονται και φέυγουν. Με λίγα λόγια, όχι συναισθήματα διάθεσης. Αλλά συναισθήματα ψυχής.

Πρέπει η ίδια, η μάυρη σου ψυχή να νιώσει. Και τι θα νιώσει; Τον έρωτα. Τον πόνο. Την αγάπη. Όλα αυτά μαζί. Σου λείπουν όλα αυτά τα συναισθήματα. Έχεις πάρα πολύ καιρό να τα νιώσεις. Να τα ανακαλύψεις ξανά. Γιατί ζεις εκεί που όλα είναι επιφανειακά.

Και όπως είναι η θάλασσα, ήρεμη στην επιφάνεια, όπου σου είναι άγνωστο το τι γίνεται στον βυθό της, σε αυτά τα σκουρόχρωμα νερά, έτσι και εσύ. Δείχνεις ήρεμος. Αλλά οι άλλοι δεν ξέρουν τι γίνεται μέσα σου. Κανένας. "Όλα καλά" τους λες. Κανένας δεν πρόκειται να μάθει.

Οι λέξεις δεν έχουν καμία σημασία. Όλα είναι στα μάτια. Και ξέρεις πως όποιος δει αυτό που υπάρχει μέσα σε αυτά, είναι και θα είναι δίπλα σου.
"...Ψηλά, το κεφάλι ψηλά, θα βγουν πάλι φτερά και ψηλά θα πετάξω, θα φύγω να ψάξω αυτούς που δεν ζουν χαμηλά.."
cipherk.

single.

Βασικα το να είσα ελεύθερος είναι μια πολύ περίεργη κατάσταση. Και κάποιοι το καταλαβαίνουν, κάποιοι επιλέγουν να μην το καταλάβουν και κάποιοι απλώς δεν τους ενδιαφέρει να καταλάβουν αυτή την περιέργεια. Χωρίς να θέλω να "τσουβαλιάσω"  κόσμο, πιστεύω πως υπάρχουν, ανάλογα με τα παραπάνω και οι αντίστοιχες κατηγορίες ανθρώπων ή και φάσεων ("είμαι σε αυτή τη φάση" κτλ.)

Αυτοί που καταλαβαίνουν την περιέργεια του να είσαι ελεύθερος, είναι οι αποκαλούμενοι και μπακούρια, φορέβερ αλόουν και τα ρέστα. Ξέρετε, καταλαβαίνουν αυτή την περίεργη κατάσταση, λόγω του ότι ζουν μόνιμα σε αυτήν.
Οι επόμενοι, αυτοί που επιλέγουν να μην καταλάβουν, είναι επίσης άνθρωποι που ζουν σε μια παρόμοια με την παραπάνω κατάσταση, απλώς δεν την έχουν φιλοσοφήσει τόσο πολύ, όσο τα άτομα της πρώτης ομάδας. Είναι αυτοί που κάνουν τις λεγόμενες "ελεύθερες σχέσεις", αυτοί που κάνουν ουάν νάιτ σταντ και γενικώς αυτοί που, κατά την άποψή τους φυσικά, "ζουν την ζωή" (το λεγόμενο YOLO).
Και η τελευταία ομάδα είναι οι άνθρωποι που είναι μόνιμα σε μια σχέση. Αυτοί που θέλουν πάντα κάποιον δίπλα τους, και παραδόξως, βρίσκουν πάντα "τον/την κατάλληλο/η".

Λοιπόν το να είσαι ελεύθερος, είναι ωραιο, δε λέω. Έχει μια περιέργεια. Ξέρεις, ελευθερία, δεν χρειάζεται να αγχώνεσαι για τον άλλο, δεν υπάρχουν απαιτήσεις, δεν δίνεις λογαριασμό σε κανέναν και τα λοιπά. Ωραία όλα αυτά.

Αλλά ταυτόχρονα νιώθεις και μια μοναξιά. Η μοναξιά αυτή μπορεί μερικές φορές να είναι ευχάριστη, όμως τις περισσότερες φορές σου γαμάει την ψυχολογία. Σου λείπει πολλές φορές αυτό το συναίσθημα, πως έχεις κάποιον και παράλληλα σε έχει και αυτός. Η μοναξιά οδηγεί στη μιζέρια και η μιζέρια κάποια στιγμή σε κουράζει.

Και τότε αρχίζεις και φίλοσοφείς λίγο παραπάνω απ'όσο θα έπρεπε τα πράγματα. Τα τρία βασικά φιλοσοφικά ερωτήματα "Ποιός είμαι;", "Τι κάνω;" και "Που πάω;" δεν τέθηκαν από ανθρώπους που ήταν σε σχέση, έτσι δεν είναι; Τέθηκαν από ανθρώπους που δεν είχαν να ασχοληθούν με κάτι καλύτερο, είτε γιατί είχαν ξεπεράσει το στάδιο της ανθρώπινης σχέσης και είχαν βρει μια πνευματική ηρεμία μακριά από τις σαρκικές και μη απολαύσεις, είτε από ανθρώπους που απλώς δεν είχαν σχέση εκείνη την περίοδο. Και το θέμα είναι πως αυτά τα ερωτήματα τίθενται καθημερινά, από ανθρώπους απλούς, που είναι σε παρόμοιες φάσεις.

Άλλωστε, γι'αυτό η φιλοσοφία είναι ίσως η πιο, ας το πούμε τεμπέλικη επιστήμη. Γιατί απαραίτητη ίσως προϋπόθεση για να φιλοσοφήσεις, είναι να έχεις μπόλικο ελεύθερο χρόνο. Και πως βρίσκεις αυτό το χρόνο? Μα φυσικά απομακρύνεσαι και αποστασιοποιείσαι όσο περισσότερο μπορείς από τις ανθρώπινες σχέσεις.

Βέβαια εδώ κολλάει το εξής ερώτημα: πώς γίνεται να μιλάς για ανθρώπινες σχέσεις σε φιλοσοφική βάση, εφόσον έχεις αποστασιοποιηθεί από αυτές; Παρατηρώντας. Σίγουρα, δεν έχεις και την καλύτερη άποψη για τις ανθρώπινες σχέσεις όταν απλώς τις παρατηρείς, αλλά στάνταρ, έχεις μια πιο ολοκληρωμένη άποψη για αυτές, ακριβώς επειδή είσαι παρατηρητής και κρίνεις αντικειμενικά.

Ξέφυγα όμως. Ναι, εκεί που θέλω να καταλήξω είναι πως, ναι, ωραίο να είσαι ελεύθερος, έχεις ίσως μια πιο σφαιρική άποψη των γεγονότων και καταλαβαίνεις καλύτερα τους γύρω σου. Αλλά ρε γαμώτο, όταν είσαι ελεύθερος σου λείπει αυτό το γαμημένο το συναίσθημα, πως έχεις αξία για κάποιον, πως μετράς, πως κάποιος σε χρειάζεται. Και αυτό, το ότι τον χρειάζεσαι κι εσύ. Ανήκεις σε αυτόν. Και σου ανήκει και αυτός. Έστω και για λίγο καιρό, για όσο κρατά μια σχέση, έχεις κάποιον.

Αυτό, το γαμημένο το συναίσθημα.
cipherk.

chaos.

Πολλοί σου λένε πως σκέφτεσαι χωρίς ειρμό, χωρίς συνοχή. Χαοτικά με μία λέξη. Και πράγματι, το αναγνωρίζεις αυτό, αλλά σκέφτεσαι, πού είναι το κακό; Άλλωστε τα πάντα βασίζονται στο χάος. Ωραία λέξη, πάντα σου άρεσε. Χάος.


Ήρθε λοιπόν η στιγμή να αναλύσω σε εναν πιο επιστημονικό βαθμό την έννοια του χάους. Δεν θέλω να κουράζω, ήταν κάτι που ήθελα να αναλύσω κάποια στιγμή από την αρχή που έφτιαξα το συγκεκριμένο μπλογκ, αλλά ποτέ δεν είχα την δυνατότητα/ευκαιρία να το κάνω. Να που ήρθε η στιγμή λοιπόν. Προειδοποιώ πως αυτά που θα διαβάσεις παρακάτω, δεν είναι σκέψεις, είναι πράγματα που έχω διαβάσει και θέλω να μοιραστώ. Στο τέλος υπάρχει η άποψή μου πάνω σε όλα όσα θα αναλύσω.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Η λέξη χάος χρησιμοποείται με πολλούς τρόπους, από πολλούς διαφορετικούς ανθρώπους, σε διάφορες περιπτώσεις, για διαφορετικούς σκοπούς. Η έννοια του χάους διαφέρει στην θρησκεία, την αρχαία ελληνική φιλοσοφία την κοινωνία και την επιστήμη. Επιστημονικά λοιπόν το χάος ορίζεται ως η εξαιρετικά ευαίσθητη εξάρτηση μιας οποιασδήποτε κίνησης ενός οποιουδήποτε αντικειμένου, απτού ή μη, από τις αρχικές συνθήκες. Αναλυτικότερα, το χάος είναι η κατάσταση που προκύπτει όταν μεταβληθούν έστω και ελάχιστα οι αρχικές συνθήκες ενός δυναμικού συστήματος.

Πράγματι, μέσα από την καθημερινή ζωή μπορεί ο οποιοσδήποτε να βρει και να παρατηρήσει χαώδη συστήματα. Με πρώτο και καλύτερο αυτό που είχα αναφέρει στην πρώτη ανάρτηση εδώ, τον καπνό του τσιγάρου. Χαώδη συστήματα είναι επίσης οι κινήσεις των μορίων του νερού μεσα σε οποιονδήποτε αγωγό, η κίνηση των κυμάτων που σκάνε σε μια ακτή. Επίσης, οι τυχαίες κινήσεις που κάνουν το μελάνι ή το γάλα όταν διαχέονται μέσα σε ένα ποτήρι με νερό, οι χτύποι της καρδιάς (κι όμως!), ο τυχαίος τρόπος που μεταβάλλονται οι πληθυσμοί των διαφόρων ειδών, ακόμη και οι μεταβολές στις τιμές των χρηματιστηρίων.

Πως όμως καταλάβε η ανθρωπότητα την επιστημονική πλέον έννοια του χάους; Κατά τη δεκαετία του 1970 πολλοί επιστήμονες, από όλους σχεδόν τους κλάδους, άρχισαν να προσεγγίζουν την έννοια της αταξίας. Ξεκίνησαν να αναζητούν συνδέσεις ανάμεσα στα διαφορετικά είδη της "μη κανονικότητας". Οι πρώτοι που ήρθαν αντιμέτωποι με την χαώδη συμπεριφορά ήταν οι μαθηματικοί, οι οποίοι βρέθηκαν προ εκπλήξεως όταν ανακάλυψαν την συμπεριφορά αυτή σε διάφορα μαθηματικά μοντέλα. Κάτι το οποίο τους εξώθησε στο να παρατηρήσουν την συμπεριφορά αυτή και στα φαινομενικά απλά, καθημερινά πράγματα, όπως για παράδειγμα τις μεταβολές του καιρού. Παράλληλα με την αλματώδη πρόοδο της τεχνολογίας των υπολογιστών, αναπαριστούν όλα τα παραπάνω παραδείγματα με μη-γραμμικές εξισώσεις στους τότε ικανότερους και ταχύτερους υπολογιστές και ανακαλύπτουν μια κρυφή τάξη που ορίζει όλα αυτά τα συστήματα.

Ποιά είναι όμως αυτή η τάξη μέσα στο χάος και τι την διέπει; Ας πάρουμε ένα παράδειγμα, αυτό με τα κύματα που σκάνε σε μια ακτή. Κίνηση η οποία δημιουργεί πάρα πολλές περιδινήσεις και τροχιές οι οποίες παραδόξως δεν είναι εντελώς άτακτες, αλλά καταλήγουν να έχουν μια μορφή, της οποίας η διάταξη μοιάζει με αυτή της προηγούμενης αλλά και της επόμενης κίνησης, δηλαδή το προηγούμενο και το επόμενο κύμα. Οι κινήσεις αυτές, δηλαδή, φτιάχνουν μια υποτυπώδη γεωμετρική μορφή που οι μαθηματικοί του χάους ονομάζουν παράξενο ελκυστή.

Και εδώ ερχόμαστε αντιμέτωποι με το εξής ερώτημα: Τι ονομάζεται ελκυστής και τι παράξενος ελκυστής; Ας πάρουμε αρχικά ένα φαινομενικά απλό παράδειγμα, την κίνηση ενός εκκρεμούς. Όταν δώσεις μια οποιαδήποτε ώθηση στο εκκρεμές, αυτό θα κινηθεί παλινδρομικά μέχρι να ηρεμήσει και πάλι στο κέντρο, στο σημείο που έχει την χαμηλότερη δυναμική ενέργεια. Το σημείο αυτό ονομάζεται σημείο έλξης ή ελκυστής του συστήματος, κάτι που σημαίνει πως από όποια θέση και να αφήσουμε το εκκρεμές, όποια ώθηση και να του δώσουμε, αυτό θα έλκεται πάντα από το συγκεκριμένο σημείο κάτι που σημαίνει πως θα καταλήγει πάντα εκεί. Δεν διαθέτουν όλα όμως τα συστήματα ένα τέτοιο σημείο. Μάλιστα μερικά δυναμικά συστήματα είναι τόσο πολύπλοκα όπου σε αυτά μιλάμε για "χώρους" έλξης.

Ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά του χάους είναι τα παράξενα σημεία έλξης που διαθέτει. Αντίθετα δηλαδή με το παραπάνω απλό παράδειγμα του ιδανικού εκκρεμούς, τα χαοτικά συστήματα έλκονται προς παράξενα και πολύπλοκα σχήματα τα οποία είναι δύσκολο και πολλές φορές αδύνατον να τα αντιληφθούμε.

Στην κλασική μηχανική, η συμπεριφορά ενός δυναμικού συστήματος μπορεί να περιγραφεί γεωμετρικά ως κίνηση προς έναν ελκυστή. Οι ελκυστές θεωρούνται ότι είναι σημεία, καμπύλες, στερεά που ακριβώς έλκουν ένα συγκεκριμμένο φαινόμενο. Ο ελκυστής του αριθμού των ψαριών μιας μολυσμένης θάλασσας ή λίμνης μπορεί να είναι το μηδέν, δηλαδή η έλλειψη της ζωής. Στα μαθηματικά της κλασικής μηχανικής ήταν γνωστοί τρεις τύποι ελκυστών: μεμονωμένα σημεία (που χαρακτηρίζουν σταθερές καταστάσεις), κλειστοί βρόχοι (περιοδικές κινήσεις σε «κύκλους») και δακτύλιοι (συνδυασμοί διαφόρων «κύκλων»).

Κατά την δεκαετία τού 1960 ανακαλύφθηκε από τον Αμερικανό μαθηματικό Stephen Smale μια νέα τάξη παράξενων ελκυστών προς τους οποίους η δυναμική είναι χαοτική . Αργότερα διαπιστώθηκε ότι οι παράξενοι ελκυστές έχουν λεπτομερή δομή σε όλες τις κλίμακες μεγέθυνσης. Αμεσο αποτέλεσμα αυτής τής διαπίστωσης ήταν η ανάπτυξη τής έννοιας του fractal (μίας τάξης πολύπλοκων γεωμετρικών σχημάτων που όλα παρουσιάζουν την ιδιότητα τής αυτοομοιότητας), που με την σειρά του οδήγησε σε αξιοσημείωτες εξελίξεις στα γραφικά με ηλεκτρονικό υπολογιστή.

Μπορούμε μετά από όλα όσα ειπώθηκαν να βγάλουμε το εξής συμπέρασμα: Το χάος χαρακτηρίζει σχεδόν τα πάντα μέσα στην καθημερινή ζωή μας, τα μετεωρολογικά φαινόμενα, τα κοινωνικά, τα πολιτικά και τα βιολογικά δυναμικά συστήματα. Αλλά από φιλοσοφικής πλευράς ζούμε σε μια όαση τάξης μέσα σ' ένα ωκεανό χάους.

Και εκεί που θέλω να καταλήξω μετά από όλη αυτή τη βαβούρα είναι πως, ποτέ δεν ξέρεις το που θα καταλήξει κάτι, ακόμα κι αν καταφέρεις να το ελέγξεις στον μέγιστο βαθμό. Και αυτό γιατί υπάρχει πάντα κάποιος παράγοντας που δεν γνωρίζεις, ο οποίος στην τελική θα επιφέρει το χάος σε όλη αυτή την δημιουργημένη και καθοδηγούμενη από εσένα "τάξη" που έχεις φτιάξει για να καταφέρεις κάτι ή για να βρεθείς σε μια κατάσταση. Υπάρχει πάντα ο παράγοντας του χάους τον οποίο εσύ δεν γνωρίζεις, και ούτε καν μπορείς να φανταστείς πως υπάρχει.

Και τέλος, δεν θέλω να περάσω το μήνυμα του να μένεις παθητικός σε οτιδήποτε και να μην προσπαθείς να αλλάξεις τα πράγματα. Το μήνυμα που θέλω να περάσω μέσα από τη σημερινή ανάρτηση είναι πως κάνε ότι καλύτερο μπορείς, πάντα όμως με την μέγιστη δυνατή προσοχή, γιατί δεν γίνεται να γνωρίζεις τα πάντα γύρω από μια συγκεκριμένη κατάσταση.

Αυτά τα..πολλά για σήμερα.
cipherk.

.hello world.

Καλή η σημερινή μέρα. Ξύπνησες σχετικά νωρίς, είχες άφθονο χρόνο να ετοιμαστείς. Ντουζάκι, πρωινό και λοιπά. Και έβγαλες μετά από πάρα πολύ καιρό τον σκύλο βόλτα το πρωί. Ενθουσιάστηκε (σαφώς) και εσύ το ίδιο. Ένιωσες, για τις λίγες πρώτες στιγμές που σε χτύπησε η πρωινή αύρα στο πρόσωπο, το ζεστό φως του ήλιου στα μάτια σου. Έπρεπε να τα ανοιγοκλείσεις πολλές φορές, ακόμα και με τα γυαλιά για να συνηθίσεις αυτό το ιδιαίτερο πρωινό φως. Με το που έκλεισες την πόρτα πίσω σου ένιωσες λίγο πιο ζωντανός, λίγο πιο θερμός. Με μια βαθιά ανάσα ξεκίνησες να περπατάς.

Και δίπλα ένα μικρό γλυκούλι τετράποδο να μυρίζει το οτιδήποτε, εξερευνώντας και ανακαλύπτοντας και αυτό τον δικό του κόσμο από μυρωδιές, ήχους και χρώματα. Όπως κι εσύ. Νιώθεις πως κάτι άλλαξε, κάτι έδωσε χρώμα στον άλλοτε ασπρόμαυρο κόσμο σου. Αναρωτιέσαι τι μπορεί να είναι αυτό. Τι σε έκανε να νιώσεις τόσο καλά το σημερινό πρωινό? Ακόμα απάντηση δεν έχεις βρει.

Αλλά ξέρεις πως ότι ένιωσες σε άλλαξε.

Και μετά, αυτοί. Το κατάλαβαν πως ένιωσες καλά, το ίδιο και αυτοί. Μα γιατί? Σου είπαν και οι δυο τους πως ήταν ένα συναίσθημα ανεξήγητο, χωρίς λόγο ύπαρξης και χωρίς ουσία. Παρόλα αυτά τους γέμισε. Μας γέμισε. Τα έχουμε πει αυτά. Αλλά γιατί? Για ποιό λόγο μια εικόνα, με ότι την συνοδεύει, που κατά τα άλλα θα ήταν αδίαφορη, ουσιαστικά άλλο ένα πρωινό, να σε γεμίσει τόσο πολύ? Να σου δώσει τόση δύναμη?

Γιατί βρήκες το τέλειο σε κάτι τόσο συνηθισμένο?

Ποτέ σου δεν είχες το τέλειο, γιατί να το βρεις τώρα?

Overthinking? Μπορεί.

Αυτό που σίγουρα ξέρεις είναι πως κάπως, έστω λίγο, άλλαξες μετά από αυτό το γεγονός. Ζεστάθηκες μέσα σου. Ένιωσες λιγότερο μόνος, λιγότερο μίζερος, λιγότερο κακεντρεχής, λιγότερο λάθος. Περισσότερο σίγουρος, περισσότερο ζωντανός, περισσότερο εύθυμος. Να και κάτι που είχες καιρό να νιώσεις. Εύθυμος. Σπάνιο πράγμα. Και περίεργο.

Γενικότερα ήταν νομίζω μια πολύ θετική μέρα. Και για αυτούς, και για εσένα. Θα έχει repeat αύριο? Μπορεί. Μακάρι. Μακάρι να ήταν όλες οι μέρες σου έτσι.

Σκέψου λίγο θετικά, δεν χάνεις τίποτα. Άλλωστε την μπάλα την έχεις ήδη χάσει, οπότε είναι το μόνο που σου μένει.
cipherk.