.untitled (2).

Και ενώ όλα πηγαίνουν καλά, σχετικά τουλάχιστον, εσύ δεν έχεις διάθεση. Δεν έχεις διάθεση για τίποτα. ΤΙΠΟΤΑ. Ούτε να διαβάσεις τα μαθήματα που δίνεις αύριο, ούτε να παίξεις πιάνο, ακόμα ακόμα, ούτε να παίξεις παιχνίδια στον υπολογιστή. Το υπέρτατο χάσιμο χρόνου.

Γιατί; Αισθάνεσαι πως τίποτα δεν σε γεμίζει. Σαν να είναι η ψυχή σου μια μεγάλη σκοτεινή τρύπα, που ρουφάει τα πάντα, χωρίς ποτέ να γεμίζει. Που της δίνεις τόσα πολλά και δεν επιστρέφει τίποτα πίσω. Και στο τέλος μένει κενή.

Η αλήθεια είναι πως όταν αποκτάς κάτι, συνειδητοποιείς πολλά πράγματα. Αρχικά συνειδητοποιείς πως θα μπορούσες, ίσως, να ζήσεις και χωρίς αυτό, αν και εφόσον είναι κάτι το υλικό. Το δεύτερο πράγμα που συνειδητοποιείς είναι ο κόπος που έκανες για να το αποκτήσεις. Βλέπεις, όταν καταβάλλεις μια προσπάθεια, δεν καταλαβαίνεις άμεσα τον όγκο της, ή την έντασή της. Συνειδητοποιείς πόσο κουρασμένος είσαι, αφού κατακτήσεις κάτι. Και η ίδια αυτή η κούραση σε επηρεάζει. Επηρεάζει τη σχέση σου με τους γύρω σου. Επηρεάζει τον ίδιο σου τον χαρακτήρα.

Και πάραυτα εσύ θες ακόμα περισσότερα. Να κατακτάς, να νιώθεις, να πονάς. Να πονάς. Πρέπει κάποια στιγμή να γεμίσει η ψυχή σου. Πρέπει. Ξέρεις όμως πως δεν πρόκειται να γίνει ποτέ έτσι, με αυτόν τον τρόπο. Θες κάτι, το παίρνεις. Όχι, δεν λειτουργεί έτσι το πράγμα. Δεν λειτουργεί με μικρά συναισθήματα όπως αυτό της χαράς, της ζήλειας, θλίψης. Όχι, όχι τέτοια παροδικά συναισθήματα, που έρχονται και φέυγουν. Με λίγα λόγια, όχι συναισθήματα διάθεσης. Αλλά συναισθήματα ψυχής.

Πρέπει η ίδια, η μάυρη σου ψυχή να νιώσει. Και τι θα νιώσει; Τον έρωτα. Τον πόνο. Την αγάπη. Όλα αυτά μαζί. Σου λείπουν όλα αυτά τα συναισθήματα. Έχεις πάρα πολύ καιρό να τα νιώσεις. Να τα ανακαλύψεις ξανά. Γιατί ζεις εκεί που όλα είναι επιφανειακά.

Και όπως είναι η θάλασσα, ήρεμη στην επιφάνεια, όπου σου είναι άγνωστο το τι γίνεται στον βυθό της, σε αυτά τα σκουρόχρωμα νερά, έτσι και εσύ. Δείχνεις ήρεμος. Αλλά οι άλλοι δεν ξέρουν τι γίνεται μέσα σου. Κανένας. "Όλα καλά" τους λες. Κανένας δεν πρόκειται να μάθει.

Οι λέξεις δεν έχουν καμία σημασία. Όλα είναι στα μάτια. Και ξέρεις πως όποιος δει αυτό που υπάρχει μέσα σε αυτά, είναι και θα είναι δίπλα σου.
"...Ψηλά, το κεφάλι ψηλά, θα βγουν πάλι φτερά και ψηλά θα πετάξω, θα φύγω να ψάξω αυτούς που δεν ζουν χαμηλά.."
cipherk.