Σημερα λεω να ασχοληθω με δυο τρεις μαλακιες να περασει η ωρα. Δεν ξερω, θελω καπου να ξεσπασω. Και επειδη εχω βαρεθει το "Σημειωματαριο" και το "Word" στον υπολογιστη, λεω να γραψω εδω.
Θυμαστε τι σημαινει το ονομα του ιστολογιου ετσι δεν ειναι? Ομορφα (ναι, οποιος δεν θυμαται, μπορει να κανει τον κοπο και να διαβασει την πρωτη πρωτη αναρτηση με τιτλο "introduction"). Λοιπον, οπως ελεγε και ενας αγαπημενος παιδικος χαρακτηρας "It's time to DUEL" (Αχ ρε Yugi). Ετσι λοιπον θα ξεκινησω και εγω, υπο την μουσικη υποκρουση των αγαπημενων SepticFlesh.
Οι μερες περνουν δυσκολα, αργα και βασανιστικα τελευταια. Εχω εναν μονο στοχο και το οτι δεν αφιερωνομαι αποκλειστικα σε αυτον, ακριβως επειδη δεν χρειαζεται την απολυτη και καθολικη μου αφοσιωση, κανει τις μερες πολυ αργες και πολυ εκνευριστικες. Σιχαινομαι την νωθροτητα και ιδου: εχω γινει ενας ανθρωπος που το μονο που κανει ειναι να κοιταει το Φατσοβιβλιο του ανελλιπως, να κανει αχρηστα ποστ, να ΦΩΝΑΖΕΙ για βοηθεια για να βγει απο το βουρκο της οκνηριας και της τεμπελιας. Θελω να βγω εξω, θελω να μην βαριεμαι, θελω να προσφερω, θελω να μην αισθανομαι οπως αισθανομαι.
Η χαρα για μενα ειναι ενα περιεργο συναισθημα. Αλλα πανω απ ολα ειναι ενα συναισθημα που σε γεμιζει. Ενα συναισθημα που οταν το νιωσεις μια, δυο, τρεις φορες, γινεται το crack σου, η ηρωινη σου. Ε λοιπον, μπορω να πω πως τις τελευταιες μερες εχω στερηθει αυτο το συναισθημα. Και δεν μιλαω για το επιφανειακο γελιο οταν ο νεοαποκτηθεις τετραποδος φιλος μου κανει μαλακιες και χαιρεται. Αυτο ειναι σαν να προσπαθεις να αποκαταστησεις τα ναρκωτικα στα οποια προαναφερθηκα με μια τζουρα απο χορτο (οχι οτι κανω κατι απο ολα αυτα, αλληγορικα μιλαω). Τελοσπαντων. Συνεχιζω με το περιεργο αυτο συναισθημα της χαρας το οποιο προερχεται απο την εσωτερικη ολοκληρωση. Ειτε πνευματικη, ειτε συναισθηματικη, ειτε ψυχικη. Τεινω να ξεχωριζω αυτα τα τρια γιατι απλως μου αρεσει η υπεραναλυση. Fractal δεν ειπαμε? για βρες τωρα την ετυμολογια και δες πως συνδεεται (πολυ ομορφα θα ελεγα) το fractal με το fracture. Αλλα παλι πλατιαζω (και στη συγκεκριμενη περιπτωση μου αρεσει, απλως ισως εσενα να κουραζει).
Ομως, ποιον κοροιδευω? Αυτη εδω η σελιδα ειναι για μενα, οχι για σενα (misanthropy στο φουλ ομως. Μαλντορορ, νομιζω εκανες την δουλεια σου και αφησες ενα στιγμα πανω μου που ελπιζω να μεινει για ολη μου τη ζωη). Επιστροφη. Ναι. Ε λοιπον επειδη η σελιδα ειναι για μενα θα γραφω οτι παπαρια μου κατεβει.
Λοιπον ξερεις κατι? Εχω βαρεθει τα internet memes. Ναι αυτα που κυκλοφορουν σε διαφορα site. Αυτα με τις τρολοφατσες, με τον pedobear κτλπ. Ναι ξερω, εδω το εχεις, ετοιμος/η εισαι να το πεις. "Κι εσυ εισαι ενας υποχονδριος που δεν σηκωνει τιποτα στην πλακα". Oχι αγαπητε, δεν θεωρω πως ειμαι ετσι. Δικαιωμα σου να πιστεψεις οτι θες για μενα, δεν δινω δεκαρα. Αλλα εγω οταν κανω πλακα, την κανω με κοσμο γυρω μου. Και οχι για να γελασω μονος μου (αν και εχει τυχει αυτο). Την κανω για να χαροποιησω ΕΣΤΩ επιφανειακα καποιον η καποιους γυρω μου. Και οχι για να μαλακιστω μονος μου. Οχι πως δεν μου αρεσει το τελευταιο, δεν λεω εχει πλακα να κλαις απο τα γελια μονος σου και μετα να ερχεται καποιος και να απορει. Αλλα οχι, ολα αυτα ειναι εξαιρεσεις. Και ουτε υποχονδριος ειμαι, ουτε μαλακας. Δεν ξερω, αυτη ειναι η αποψη μου, τα συμπερασματα δικα σου.
Τελοσπαντων. Εγω αυτο που ξερω ειναι πως η βαρεμαρα σε αλλαζει. Σε κανει κλειστο (χωρις αυτο βεβαια να σημαινει πως σε κανει και κλειστομυαλο). Γενικα σου ΓΑΜΑΕΙ την ψυχολογια. Και για αυτο το λογο την απεχθανομαι οσο τιποτε αλλο. Ξερεις, αισθανομαι ασχημα οταν καποιος με ρωταει "τι κανεις?" και εγω σα μαλακας απανταω "καλαα..βαριεμαι..εσυ?". Nαι. Αυτο ακριβως ειναι που με φθειρει απιστευτα ψυχικα και συναισθηματικα (οχι πνευματικα, αν ηταν ετσι τωρα θα ημουν καποιος ο οποιος εχει μια απιστευτη ομοιοτητα σε καποιον αλλο που ειναι πραγματικα πνευματικα αναπηρος). Ναι, συνεχιζω. Αυτο που θελω να πω ειναι πως εχω βαρεθει να ειμαι ετσι. Πρεπει να αλλαξω. Η πρεπει να αλλαξει η ολη κατασταση γυρω μου, ετσι ωστε να αλλαξω κι εγω. Και οι δυο δρομοι εχουν την εννοια της αλλαγης αυτου του κενου μεσα μου. Γιατι κενος ειμαι οταν βαριεμαι. Και αυτη η κενοτητα μεγαλωνει, διογκωνεται και καποια στιγμη θα απειλησει πραγματικα.
Γιες το ξερω ολα αυτα ειναι μαλακιες για σενα που ισως μπεις στον κοπο να τα διαβασεις. Αλλα ειναι τα εσωψυχα μου, οι σκεψεις μου. Μην αγχωνεσαι, τελειωνω σε λιγο.
Επισης κατι αλλο που σιχαινομαι στους ανθρωπους ειναι ο εκμηδενισμος της μουσικης. Τι εννοω με αυτο? Εννοω την κλασσικη πλεον απαντηση (και που ΚΑΙ εγω την εχω πει) στην ερωτηση "τι μουσικη ακους?", "τα παντα σχεδον". Χμμμμ..εισαι σιγουρος? Δεν νομιζω πως μπορεις να ακους την μια στιγμη Accept, Anthrax, Deep Purple, Rush και την αλλη Δημητριου, Βισση, Παριο, Καρρα και Τερλεγκα. Ουτε νομιζω πως θα μπορουσες να ακουσεις απο την μια Carlos Santana, Buena Vista Social Club και Εisenfunk η Burial απο την αλλη. Ουτε φυσικα θα μπορουσες να ακουσεις απο την μια Lil'Wayne, Jennifer Lopez, Justin Bieber, Jonas Brothers και απο την αλλη J.S.Bach, Ludwig van Beethoven, Maurice Ravel, Joseph Haydn και Frantz Lizst. ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ! Γι αυτο ΠΕΣ μου ειλικρινα ΤΙ ΣΚΑΤΑ μουσικη ακους χωρις να τα μασας. Δεν δαγκωνω, απλα εχω λιγη παραπανω μισανθρωπια μεσα μου απο τον μεσo ορο. Η τουλαχιστον ετσι θελω να πλασαρομαι. Η δεν ξερω, σε αφηνω να βγαλεις τα δικα σου συμπερασματα.
Γαμω την τυχη μου. Δεν θελω να καθομαι χωρις να κανω τιποτα. Θελω λιγη περιπετεια στη μικρη μου ζωη. Τελοσπαντων, εγραψα και τις μαλακιες μου σημερα, ξαλαφρωσα και ξερω πως οταν θα βγω απο αυτο το δωματιο που καθομαι τωρα θα αισθανομαι καλυτερα. Εστω λιγο καλυτερα.
Αυτα και για σημερα. Misanthropy for the win. Σε μια βδομαδα εχω και γενεθλια. Ποιος την χαρη μου! :)
cipherk.
Θυμαστε τι σημαινει το ονομα του ιστολογιου ετσι δεν ειναι? Ομορφα (ναι, οποιος δεν θυμαται, μπορει να κανει τον κοπο και να διαβασει την πρωτη πρωτη αναρτηση με τιτλο "introduction"). Λοιπον, οπως ελεγε και ενας αγαπημενος παιδικος χαρακτηρας "It's time to DUEL" (Αχ ρε Yugi). Ετσι λοιπον θα ξεκινησω και εγω, υπο την μουσικη υποκρουση των αγαπημενων SepticFlesh.
Οι μερες περνουν δυσκολα, αργα και βασανιστικα τελευταια. Εχω εναν μονο στοχο και το οτι δεν αφιερωνομαι αποκλειστικα σε αυτον, ακριβως επειδη δεν χρειαζεται την απολυτη και καθολικη μου αφοσιωση, κανει τις μερες πολυ αργες και πολυ εκνευριστικες. Σιχαινομαι την νωθροτητα και ιδου: εχω γινει ενας ανθρωπος που το μονο που κανει ειναι να κοιταει το Φατσοβιβλιο του ανελλιπως, να κανει αχρηστα ποστ, να ΦΩΝΑΖΕΙ για βοηθεια για να βγει απο το βουρκο της οκνηριας και της τεμπελιας. Θελω να βγω εξω, θελω να μην βαριεμαι, θελω να προσφερω, θελω να μην αισθανομαι οπως αισθανομαι.
Η χαρα για μενα ειναι ενα περιεργο συναισθημα. Αλλα πανω απ ολα ειναι ενα συναισθημα που σε γεμιζει. Ενα συναισθημα που οταν το νιωσεις μια, δυο, τρεις φορες, γινεται το crack σου, η ηρωινη σου. Ε λοιπον, μπορω να πω πως τις τελευταιες μερες εχω στερηθει αυτο το συναισθημα. Και δεν μιλαω για το επιφανειακο γελιο οταν ο νεοαποκτηθεις τετραποδος φιλος μου κανει μαλακιες και χαιρεται. Αυτο ειναι σαν να προσπαθεις να αποκαταστησεις τα ναρκωτικα στα οποια προαναφερθηκα με μια τζουρα απο χορτο (οχι οτι κανω κατι απο ολα αυτα, αλληγορικα μιλαω). Τελοσπαντων. Συνεχιζω με το περιεργο αυτο συναισθημα της χαρας το οποιο προερχεται απο την εσωτερικη ολοκληρωση. Ειτε πνευματικη, ειτε συναισθηματικη, ειτε ψυχικη. Τεινω να ξεχωριζω αυτα τα τρια γιατι απλως μου αρεσει η υπεραναλυση. Fractal δεν ειπαμε? για βρες τωρα την ετυμολογια και δες πως συνδεεται (πολυ ομορφα θα ελεγα) το fractal με το fracture. Αλλα παλι πλατιαζω (και στη συγκεκριμενη περιπτωση μου αρεσει, απλως ισως εσενα να κουραζει).
Ομως, ποιον κοροιδευω? Αυτη εδω η σελιδα ειναι για μενα, οχι για σενα (misanthropy στο φουλ ομως. Μαλντορορ, νομιζω εκανες την δουλεια σου και αφησες ενα στιγμα πανω μου που ελπιζω να μεινει για ολη μου τη ζωη). Επιστροφη. Ναι. Ε λοιπον επειδη η σελιδα ειναι για μενα θα γραφω οτι παπαρια μου κατεβει.
Λοιπον ξερεις κατι? Εχω βαρεθει τα internet memes. Ναι αυτα που κυκλοφορουν σε διαφορα site. Αυτα με τις τρολοφατσες, με τον pedobear κτλπ. Ναι ξερω, εδω το εχεις, ετοιμος/η εισαι να το πεις. "Κι εσυ εισαι ενας υποχονδριος που δεν σηκωνει τιποτα στην πλακα". Oχι αγαπητε, δεν θεωρω πως ειμαι ετσι. Δικαιωμα σου να πιστεψεις οτι θες για μενα, δεν δινω δεκαρα. Αλλα εγω οταν κανω πλακα, την κανω με κοσμο γυρω μου. Και οχι για να γελασω μονος μου (αν και εχει τυχει αυτο). Την κανω για να χαροποιησω ΕΣΤΩ επιφανειακα καποιον η καποιους γυρω μου. Και οχι για να μαλακιστω μονος μου. Οχι πως δεν μου αρεσει το τελευταιο, δεν λεω εχει πλακα να κλαις απο τα γελια μονος σου και μετα να ερχεται καποιος και να απορει. Αλλα οχι, ολα αυτα ειναι εξαιρεσεις. Και ουτε υποχονδριος ειμαι, ουτε μαλακας. Δεν ξερω, αυτη ειναι η αποψη μου, τα συμπερασματα δικα σου.
Τελοσπαντων. Εγω αυτο που ξερω ειναι πως η βαρεμαρα σε αλλαζει. Σε κανει κλειστο (χωρις αυτο βεβαια να σημαινει πως σε κανει και κλειστομυαλο). Γενικα σου ΓΑΜΑΕΙ την ψυχολογια. Και για αυτο το λογο την απεχθανομαι οσο τιποτε αλλο. Ξερεις, αισθανομαι ασχημα οταν καποιος με ρωταει "τι κανεις?" και εγω σα μαλακας απανταω "καλαα..βαριεμαι..εσυ?". Nαι. Αυτο ακριβως ειναι που με φθειρει απιστευτα ψυχικα και συναισθηματικα (οχι πνευματικα, αν ηταν ετσι τωρα θα ημουν καποιος ο οποιος εχει μια απιστευτη ομοιοτητα σε καποιον αλλο που ειναι πραγματικα πνευματικα αναπηρος). Ναι, συνεχιζω. Αυτο που θελω να πω ειναι πως εχω βαρεθει να ειμαι ετσι. Πρεπει να αλλαξω. Η πρεπει να αλλαξει η ολη κατασταση γυρω μου, ετσι ωστε να αλλαξω κι εγω. Και οι δυο δρομοι εχουν την εννοια της αλλαγης αυτου του κενου μεσα μου. Γιατι κενος ειμαι οταν βαριεμαι. Και αυτη η κενοτητα μεγαλωνει, διογκωνεται και καποια στιγμη θα απειλησει πραγματικα.
Γιες το ξερω ολα αυτα ειναι μαλακιες για σενα που ισως μπεις στον κοπο να τα διαβασεις. Αλλα ειναι τα εσωψυχα μου, οι σκεψεις μου. Μην αγχωνεσαι, τελειωνω σε λιγο.
Επισης κατι αλλο που σιχαινομαι στους ανθρωπους ειναι ο εκμηδενισμος της μουσικης. Τι εννοω με αυτο? Εννοω την κλασσικη πλεον απαντηση (και που ΚΑΙ εγω την εχω πει) στην ερωτηση "τι μουσικη ακους?", "τα παντα σχεδον". Χμμμμ..εισαι σιγουρος? Δεν νομιζω πως μπορεις να ακους την μια στιγμη Accept, Anthrax, Deep Purple, Rush και την αλλη Δημητριου, Βισση, Παριο, Καρρα και Τερλεγκα. Ουτε νομιζω πως θα μπορουσες να ακουσεις απο την μια Carlos Santana, Buena Vista Social Club και Εisenfunk η Burial απο την αλλη. Ουτε φυσικα θα μπορουσες να ακουσεις απο την μια Lil'Wayne, Jennifer Lopez, Justin Bieber, Jonas Brothers και απο την αλλη J.S.Bach, Ludwig van Beethoven, Maurice Ravel, Joseph Haydn και Frantz Lizst. ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ! Γι αυτο ΠΕΣ μου ειλικρινα ΤΙ ΣΚΑΤΑ μουσικη ακους χωρις να τα μασας. Δεν δαγκωνω, απλα εχω λιγη παραπανω μισανθρωπια μεσα μου απο τον μεσo ορο. Η τουλαχιστον ετσι θελω να πλασαρομαι. Η δεν ξερω, σε αφηνω να βγαλεις τα δικα σου συμπερασματα.
Γαμω την τυχη μου. Δεν θελω να καθομαι χωρις να κανω τιποτα. Θελω λιγη περιπετεια στη μικρη μου ζωη. Τελοσπαντων, εγραψα και τις μαλακιες μου σημερα, ξαλαφρωσα και ξερω πως οταν θα βγω απο αυτο το δωματιο που καθομαι τωρα θα αισθανομαι καλυτερα. Εστω λιγο καλυτερα.
Αυτα και για σημερα. Misanthropy for the win. Σε μια βδομαδα εχω και γενεθλια. Ποιος την χαρη μου! :)
cipherk.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου