Η παρουσα αναρτηση δεν εχει τιτλο, γιατι απλως δεν εχω σκεφτει απο πριν για το τι θα γραψω. Δεν εχει τιτλο, γιατι δεν θελω να σκεφτω για να γραψω. Θελω ετσι, μια φορα, να μου βγει αβιαστα. Δεν προκειται να διορθωσω η να διαγραψω προτασεις. Θα γραψω, και οτι βγει.
Καποιες φορες βρισκω τον εαυτο μου να γινεται κακος χωρις λογο. Απεναντι σε ατομα που τις περισσοτερες φορες δεν τα ξερω. Αλλα ετσι δεν ειναι? Γινομαστε εχθρικοι ενστικτοδως σε οτι δεν γνωριζουμε και σε οτι μας φοβιζει. Μιλαει η προτωγονη φυση. Δεν ξερω γιατι, ειλικρινα. Μετα σκεφτομαι λογικα και το συμπερασμα που βγαινει ειναι πως απλως δεν χρειαζοταν να γινω τοσο κακος και τοσο εχθρικος. Και ειναι ασχημο, νιωθω απαισια.
Θεωρω πως η εννοια σεβασμος ειναι στις μερες μας πολυ ξεχασμενη. Και πολυ ξεπερασμενη θα μπορουσα να πω. Και το λεω γιατι τελευταια τα ματια μου εχουν δει πολλα. Δυστυχως. Ανθρωποι ειμαστε ολοι, πρεπει να διατηρειται μια ισοτητα, ετσι δεν ειναι?
Αλλα ας μην τραβηξω το συγκεκριμενο θεμα. Επομενο.
Εχω βαρεθει να βλεπω δηθεν ατομα. Δηθεν καφρους, δηθεν ντιβες, δηθεν καγκουρες, δηθεν στυλατους (aka hipsters, aka alt-bags), δηθεν πανκια, δηθεν gamers και ο καταλογος με τους δηθεν δεν εχει τελειωμο. Εχω βαρεθει να τους βλεπω. Και αναρωτιεμαι γιατι? Για ποιον πουστη λογο κανεις οτι κανεις? Λογικη απαντηση δεν εχω βρει. Δεν λεω, υπαρχουν και καποιοι οι οποιοι ειναι κατι απο τα παραπανω. ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ δεν ΔΕΙΧΝΕΙ και οταν πας να τον ρωτησεις (τον δηθεν παντα) πως και τι απανταει σε στυλ "κοιτα τη δουλεια σου" η "δε με χεζεις ρε φιλαρακι?". Αυτα ειναι. Ενιγουει. Απλως τους εχω βαρεθει. Κατι πρεπει να κανουν. Ειτε να αυτοκτονησουν, ειτε να γινουν κατι πραγματικα. Και αυτο το κατι δεν ειναι απαραιτητο να εχει ταμπελα. Αλλα να το γνωριζουν, να το αποδεχονται. Και οχι να το ΑΝΤΙΓΡΑΦΟΥΝ.
Γινομαι παλι κακος ομως. Και δεν μου αρεσει. Τελοσπαντων. Μου τη σπανε οι μικρομυαλοι και μικροψυχοι. Οι τυποι που δεν σκεφτονται τιποτε αλλο εκτος απο την παρτη τους. Οι κοντοφθαλμοι. Ξερουν ποιοι ειναι, ξερουν τι κανουν. Δεν χρειαζεται να αναφερθω περεταιρω. Κριμα τα παιδια, μονο αυτο. Αλλα, δυστυχως, ετσι εμαθαν, ετσι θα ζησουν.
Τι αλλο να πω. Βαριεμαι. Μου αρεσουν οι μεγαλοψυχοι και οι κατανοητικοι ανθρωποι. Οι ανθρωποι που με τους που τους γνωρισεις σε κανουν και νιωθεις ανετα. Οι ανθρωποι που δεν εχεις αναγκη να τους δειξεις πως εισαι κατι διαφορετικο απο αυτο που εισαι.Και αυτο γιατι πολυ απλα, σε αποδεχονται. Δεν ειναι στενομυαλοι. Ειναι ανοικτοι.
Αυτα. δεν ξερω τι αλλο να προσθεσω. Ακυρη αναρτηση, το ξερω, δεν ειχα εμπνευση. Απλως ηθελα κατι να γραψω. Το πολυ πολυ να διαγραφει σε λιγο καιρο.
cipherk.
Καποιες φορες βρισκω τον εαυτο μου να γινεται κακος χωρις λογο. Απεναντι σε ατομα που τις περισσοτερες φορες δεν τα ξερω. Αλλα ετσι δεν ειναι? Γινομαστε εχθρικοι ενστικτοδως σε οτι δεν γνωριζουμε και σε οτι μας φοβιζει. Μιλαει η προτωγονη φυση. Δεν ξερω γιατι, ειλικρινα. Μετα σκεφτομαι λογικα και το συμπερασμα που βγαινει ειναι πως απλως δεν χρειαζοταν να γινω τοσο κακος και τοσο εχθρικος. Και ειναι ασχημο, νιωθω απαισια.
Θεωρω πως η εννοια σεβασμος ειναι στις μερες μας πολυ ξεχασμενη. Και πολυ ξεπερασμενη θα μπορουσα να πω. Και το λεω γιατι τελευταια τα ματια μου εχουν δει πολλα. Δυστυχως. Ανθρωποι ειμαστε ολοι, πρεπει να διατηρειται μια ισοτητα, ετσι δεν ειναι?
Αλλα ας μην τραβηξω το συγκεκριμενο θεμα. Επομενο.
Εχω βαρεθει να βλεπω δηθεν ατομα. Δηθεν καφρους, δηθεν ντιβες, δηθεν καγκουρες, δηθεν στυλατους (aka hipsters, aka alt-bags), δηθεν πανκια, δηθεν gamers και ο καταλογος με τους δηθεν δεν εχει τελειωμο. Εχω βαρεθει να τους βλεπω. Και αναρωτιεμαι γιατι? Για ποιον πουστη λογο κανεις οτι κανεις? Λογικη απαντηση δεν εχω βρει. Δεν λεω, υπαρχουν και καποιοι οι οποιοι ειναι κατι απο τα παραπανω. ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ δεν ΔΕΙΧΝΕΙ και οταν πας να τον ρωτησεις (τον δηθεν παντα) πως και τι απανταει σε στυλ "κοιτα τη δουλεια σου" η "δε με χεζεις ρε φιλαρακι?". Αυτα ειναι. Ενιγουει. Απλως τους εχω βαρεθει. Κατι πρεπει να κανουν. Ειτε να αυτοκτονησουν, ειτε να γινουν κατι πραγματικα. Και αυτο το κατι δεν ειναι απαραιτητο να εχει ταμπελα. Αλλα να το γνωριζουν, να το αποδεχονται. Και οχι να το ΑΝΤΙΓΡΑΦΟΥΝ.
Γινομαι παλι κακος ομως. Και δεν μου αρεσει. Τελοσπαντων. Μου τη σπανε οι μικρομυαλοι και μικροψυχοι. Οι τυποι που δεν σκεφτονται τιποτε αλλο εκτος απο την παρτη τους. Οι κοντοφθαλμοι. Ξερουν ποιοι ειναι, ξερουν τι κανουν. Δεν χρειαζεται να αναφερθω περεταιρω. Κριμα τα παιδια, μονο αυτο. Αλλα, δυστυχως, ετσι εμαθαν, ετσι θα ζησουν.
Τι αλλο να πω. Βαριεμαι. Μου αρεσουν οι μεγαλοψυχοι και οι κατανοητικοι ανθρωποι. Οι ανθρωποι που με τους που τους γνωρισεις σε κανουν και νιωθεις ανετα. Οι ανθρωποι που δεν εχεις αναγκη να τους δειξεις πως εισαι κατι διαφορετικο απο αυτο που εισαι.Και αυτο γιατι πολυ απλα, σε αποδεχονται. Δεν ειναι στενομυαλοι. Ειναι ανοικτοι.
Αυτα. δεν ξερω τι αλλο να προσθεσω. Ακυρη αναρτηση, το ξερω, δεν ειχα εμπνευση. Απλως ηθελα κατι να γραψω. Το πολυ πολυ να διαγραφει σε λιγο καιρο.
cipherk.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου