Ξερεις ειναι φορες που προσπαθεις να καταφερεις κατι και στο τελος, στην τελικη ευθεια γκρεμιζονται ολα σαν ενα πυργακι απο τραπουλοχαρτα. Λιγες ειναι οι φορες που μου εχει συμβει κατι τετοιο. Ισως να ειμαι ιδιαιτερα τυχερος. Και λεω τυχερος, γιατι ουτε σε θεους και δαιμονες πιστευω, ουτε προληπτικος ειμαι, ουτε πιστευω ιδιαιτερα στις συμπτωσεις. Με εχει συνεπαρει ομως η θεωρια του ντετερμινισμου. Σιγουρα, δεν μπορω ακομα να βασιστω επανω της. Αλλα εξηγει πολλα πραγματα παντα κοιτωντας τα απο αλλη οπτικη γωνια και βλεποντας τα ολα να αλληλοεξαρτωνται. Περιεργο ε?
Τελοσπαντων. Ξερω πως η προσπαθεια, ακομα και αν δεν αποδωσει στο 100%, σιγουρα μετραει. Μετραει γιατι μεσα απο την προσπαθεια μαθαινεις, (εξ)ερευνας και αντιλαμβανεσαι. Οταν σου δινεται κατι ετοιμο, δεν μπορεις να το καταλαβεις και να το αντιληφθεις. Δεν σου εχει τυχει ποτε να αντιγραφεις και να εισαι σε φαση "μα, τι μαλακιες (αντι)γραφω?". Προσωπικα, μου εχει τυχει. Και δεν ειναι τυχαιο το οτι σε εκεινο το συγκεκριμενο διαγωνσμα/τεστ θα μπορουσα να εχω γραψει καλυτερα, ακομα και με μια αναγνωση της προς εξεταση υλης.
Παλι ξεφευγω ομως. Πολλες φορες, η προσπαθεια δεν βγαζει πουθενα, χωρις ομως να αναιρειται η εμπειρια και η γνωση που παιρνεις απο αυτην. Απλως, δεν βγαζει πουθενα. Προσπαθεις, προσπαθεις, προσπαθεις..και τσουπ! κανεις τη μαλακια και ολα γκρεμιζονται/χανονται/γαμιουνται/οπωςθεςπεστο. Δεν πιστευω στις συμπτωσεις, αλλα στην τυχαιοτητα και στην αλληλεξαρτηση. Δηλαδη, αν προσπαθεις κατι, και στο τελος αποτυχεις, δεν οφειλεται σε καποια συμπτωση, αλλα στο οτι κατι πηγε στραβα η στο οτι κατι εκανες λαθος και το οποιο ειχε ως αποτελεσμα την αποτυχια.
Βεβαια, το λαθος μπορει να μην ειναι παντα δικο σου. Και ας μην ξεχναμε το τι ελεγε και ο Φροϋντ. Τα λαθη ειναι στη φυση των ανθρωπων. Σε ολες τους τις μορφες. Ας μεινουμε ομως στον αρχικο υρμο. Την εννοια της προσπαθειας. Εδω λοιπον που θελω να καταληξω μετα το συγκεκριμενο κατεβατο, ειναι πως, δεν υπαρχει προσπαθεια που να μην αξιζει. Αρκει βεβαια να τοποθετειται μεσα σε καποια λογικα πλαισια. Πχ. να μην βγεις εξω και να πεις "Πιστευω πως μπορω να πεταξω, κι ας μην ειμαι πουλι, ας κανω μια προσπαθεια" και να δοκιμασεις να πεσεις απο το μπαλκονι σου που βρισκεται στον 6ο. Νομιζω πως δεν χρειαζεται να εξηγησω το γιατι. Παρολαυτα, οπως ελεγα, η οποιαδηποτε προσπαθεια, παντα μετραει. Μαθαινεις, ερευνεις, ανακαλυπτεις τα ορια σου, τον ιδιο σου τον εαυτο. Ακομα και απο μια καθημερινη και ρουτινιαρικη προσπαθεια, αποκομιζεις πραγματα. Τα βαζεις στο "σακιδιο της ζωης". Ακομα και αν ξερεις πως μια προσπαθεια θα αποτυχει, αξιζει να την κανεις (παντα μεσα σε λογικα πλασια βεβαια).
Αυτα. Ειχα καλη διαθεση τωρα που το εγραφα το συγκεκριμενο. Δεν ξερω αν θα ειναι και τα επομενα ετσι. (:
cipherk.
Τελοσπαντων. Ξερω πως η προσπαθεια, ακομα και αν δεν αποδωσει στο 100%, σιγουρα μετραει. Μετραει γιατι μεσα απο την προσπαθεια μαθαινεις, (εξ)ερευνας και αντιλαμβανεσαι. Οταν σου δινεται κατι ετοιμο, δεν μπορεις να το καταλαβεις και να το αντιληφθεις. Δεν σου εχει τυχει ποτε να αντιγραφεις και να εισαι σε φαση "μα, τι μαλακιες (αντι)γραφω?". Προσωπικα, μου εχει τυχει. Και δεν ειναι τυχαιο το οτι σε εκεινο το συγκεκριμενο διαγωνσμα/τεστ θα μπορουσα να εχω γραψει καλυτερα, ακομα και με μια αναγνωση της προς εξεταση υλης.
Παλι ξεφευγω ομως. Πολλες φορες, η προσπαθεια δεν βγαζει πουθενα, χωρις ομως να αναιρειται η εμπειρια και η γνωση που παιρνεις απο αυτην. Απλως, δεν βγαζει πουθενα. Προσπαθεις, προσπαθεις, προσπαθεις..και τσουπ! κανεις τη μαλακια και ολα γκρεμιζονται/χανονται/γαμιουνται/οπωςθεςπεστο. Δεν πιστευω στις συμπτωσεις, αλλα στην τυχαιοτητα και στην αλληλεξαρτηση. Δηλαδη, αν προσπαθεις κατι, και στο τελος αποτυχεις, δεν οφειλεται σε καποια συμπτωση, αλλα στο οτι κατι πηγε στραβα η στο οτι κατι εκανες λαθος και το οποιο ειχε ως αποτελεσμα την αποτυχια.
Βεβαια, το λαθος μπορει να μην ειναι παντα δικο σου. Και ας μην ξεχναμε το τι ελεγε και ο Φροϋντ. Τα λαθη ειναι στη φυση των ανθρωπων. Σε ολες τους τις μορφες. Ας μεινουμε ομως στον αρχικο υρμο. Την εννοια της προσπαθειας. Εδω λοιπον που θελω να καταληξω μετα το συγκεκριμενο κατεβατο, ειναι πως, δεν υπαρχει προσπαθεια που να μην αξιζει. Αρκει βεβαια να τοποθετειται μεσα σε καποια λογικα πλαισια. Πχ. να μην βγεις εξω και να πεις "Πιστευω πως μπορω να πεταξω, κι ας μην ειμαι πουλι, ας κανω μια προσπαθεια" και να δοκιμασεις να πεσεις απο το μπαλκονι σου που βρισκεται στον 6ο. Νομιζω πως δεν χρειαζεται να εξηγησω το γιατι. Παρολαυτα, οπως ελεγα, η οποιαδηποτε προσπαθεια, παντα μετραει. Μαθαινεις, ερευνεις, ανακαλυπτεις τα ορια σου, τον ιδιο σου τον εαυτο. Ακομα και απο μια καθημερινη και ρουτινιαρικη προσπαθεια, αποκομιζεις πραγματα. Τα βαζεις στο "σακιδιο της ζωης". Ακομα και αν ξερεις πως μια προσπαθεια θα αποτυχει, αξιζει να την κανεις (παντα μεσα σε λογικα πλασια βεβαια).
Αυτα. Ειχα καλη διαθεση τωρα που το εγραφα το συγκεκριμενο. Δεν ξερω αν θα ειναι και τα επομενα ετσι. (:
cipherk.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου