Ενα χαμογελο λενε, παντα βοηθαει. Σε οτιδηποτε. Ακομα και αν ειναι ψευτικο. Παντα, λενε, σε βοηθαει να δεις τα πραγματα πιο χαλαρα. Χωρις να τα πολυσκεφτεις. Χωρις να τα αναλυσεις. Χωρις να τα καταλαβεις ισως. Και αυτο γιατι? Γιατι το ενα χαμογελο σε κανει να αγνοησεις οτι αλλο υπαρχει γυρω σου και να το ακολουθησεις. Να ακολουθησεις το προσωπο που σου χαμογελαει. Και οπως λενε επισης, η αγνοια τις περισσοτερες φορες ειναι δυναμη.
Οχι, εγω πιστευω το αντιθετο. Πιστευω πως καθε στιγμη αξιζει να αναλυθει. Με ψυχρη και απολυτη λογικη. Σιγουρα, δεν θα αναλυθει μονο με αυτες αλλα και με μια μιξη συναισθηματων, τα οποια καθοριζονται αναλογα με τη στιγμη. Και αυτο γιατι η καθε στιγμη που θα αναλυθει, θα σου δωσει γνωση. Γνωση, για να ξερεις τι σε περιμενει στο μελλον, σε μια ενδεχομενη αντιστοιχη στιγμη. Για να αποφυγεις το οποιοδηποτε μελλοντικο στιγμιαιο λαθος. Σε καμια περιπτωση δεν συμμεριζομαι την αποψη του "ξερεις, δεν γουσταρω να σκεφτω, δεν αξιζει". Οχι, λαθος. Παντα αξιζει.
Και η κλασσικη απαντηση σε αυτη την αποψη ποια ειναι? Α, ναι: "και τι ρε φιλε, ολη σου τη ζωη θα σκεφτεσαι τι εκανες τοτε και τοτε? δεν θα ζησεις ευτυχισμενα, γιατι θα θες να σκεφτεσαι την καθε στιγμη και το οτιδηποτε συνεβη". Ναι, σιγουρα, δεν λεω πως συνεχεια σκεφτομαι το πως θα μπορεσω να χειριστω την ταδε κατασταση, αναγοντας την σε στιγμες του παρελθοντος. Γιατι ετσι θα χασω την ουσια, την ζωη, την στιγμη που θα περναει μπροστα μου την ωρα εκεινη. Αλλα τις στιγμες που δεν εχω κατι να κανω προσπαθω να σκεφτω διαφορα πραγματα τα οποια θα μπορουσα να εχω ενδεχομενως αποφυγει. Παρεξηγησεις, τσακωμους...γενικοτερα, πραγματα που ο καθενας θα ηθελε να αποφυγει νομιζω. Και πραγματικα τις τελευταιες μερες η ζωη μου ειναι γεματη απο τετοιες στιγμες. Στιγμες που, δεν εχω κατι να κανω, στιγμες που νιωθω ενα κενο.
Τελοσπαντων, το ζητημα ποιο ειναι? Να χαμογελας και να τα ξεχνας ολα? Μπορει. Σιγουρα ομως οταν δεν εχεις ενα ατομο με το οποιο μπορεις να μοιραστεις αυτο το χαμογελο, νομιζω πως χανει την αξια του. Και οχι μονο το χαμογελο αλλα και η οποιαδηποτε στιγμη. Ο ανθρωπος ειναι φτιαγμενος για να αλληλοεξαρταται απο τον περιγυρο του. Και πιο ειδικα, για να υπαρχει μια σχεση αλληλεξαρτησης με τα ατομα που αγαπα και τον αγαπουν. Τις τελευταιες μερες δυσκολευομαι ολο και περισσοτερο να χαμογελασω. Πολυ. Και οσο παει η κατασταση, χειροτερευει.
Ας ειναι. Αλλωστε, who cares for that guy over there sittin' alone? Ετσι.
Αυτα. Ευχομαι να μην νιωσει ποτε κανενας ετσι.
cipherk.
Οχι, εγω πιστευω το αντιθετο. Πιστευω πως καθε στιγμη αξιζει να αναλυθει. Με ψυχρη και απολυτη λογικη. Σιγουρα, δεν θα αναλυθει μονο με αυτες αλλα και με μια μιξη συναισθηματων, τα οποια καθοριζονται αναλογα με τη στιγμη. Και αυτο γιατι η καθε στιγμη που θα αναλυθει, θα σου δωσει γνωση. Γνωση, για να ξερεις τι σε περιμενει στο μελλον, σε μια ενδεχομενη αντιστοιχη στιγμη. Για να αποφυγεις το οποιοδηποτε μελλοντικο στιγμιαιο λαθος. Σε καμια περιπτωση δεν συμμεριζομαι την αποψη του "ξερεις, δεν γουσταρω να σκεφτω, δεν αξιζει". Οχι, λαθος. Παντα αξιζει.
Και η κλασσικη απαντηση σε αυτη την αποψη ποια ειναι? Α, ναι: "και τι ρε φιλε, ολη σου τη ζωη θα σκεφτεσαι τι εκανες τοτε και τοτε? δεν θα ζησεις ευτυχισμενα, γιατι θα θες να σκεφτεσαι την καθε στιγμη και το οτιδηποτε συνεβη". Ναι, σιγουρα, δεν λεω πως συνεχεια σκεφτομαι το πως θα μπορεσω να χειριστω την ταδε κατασταση, αναγοντας την σε στιγμες του παρελθοντος. Γιατι ετσι θα χασω την ουσια, την ζωη, την στιγμη που θα περναει μπροστα μου την ωρα εκεινη. Αλλα τις στιγμες που δεν εχω κατι να κανω προσπαθω να σκεφτω διαφορα πραγματα τα οποια θα μπορουσα να εχω ενδεχομενως αποφυγει. Παρεξηγησεις, τσακωμους...γενικοτερα, πραγματα που ο καθενας θα ηθελε να αποφυγει νομιζω. Και πραγματικα τις τελευταιες μερες η ζωη μου ειναι γεματη απο τετοιες στιγμες. Στιγμες που, δεν εχω κατι να κανω, στιγμες που νιωθω ενα κενο.
Τελοσπαντων, το ζητημα ποιο ειναι? Να χαμογελας και να τα ξεχνας ολα? Μπορει. Σιγουρα ομως οταν δεν εχεις ενα ατομο με το οποιο μπορεις να μοιραστεις αυτο το χαμογελο, νομιζω πως χανει την αξια του. Και οχι μονο το χαμογελο αλλα και η οποιαδηποτε στιγμη. Ο ανθρωπος ειναι φτιαγμενος για να αλληλοεξαρταται απο τον περιγυρο του. Και πιο ειδικα, για να υπαρχει μια σχεση αλληλεξαρτησης με τα ατομα που αγαπα και τον αγαπουν. Τις τελευταιες μερες δυσκολευομαι ολο και περισσοτερο να χαμογελασω. Πολυ. Και οσο παει η κατασταση, χειροτερευει.
Ας ειναι. Αλλωστε, who cares for that guy over there sittin' alone? Ετσι.
Αυτα. Ευχομαι να μην νιωσει ποτε κανενας ετσι.
cipherk.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου